De magie van winkeltjes

Winkeltjes stralen een bepaalde magie uit. Ik zie het veel op beurzen, de winkeltjes vliegen over de toonbank. Hoe zou dat komen? Klein beginnen? Uitproberen van technieken? Plaats gebrek? Of een droom, hoe klein ook, proberen te verwezenlijken? 

Afgelopen zaterdag kregen Joleen en ik de kolder in de kop na onze verplichtingen die we in Zeist hadden. Zo reden we door naar IJsselstein naar ‘In het poppenhuis’. Normaal parkeren kan ze niet en dus (bleek later) werd het een plek voor parkeervergunninghouders. We zouden alleen even kijken bij de ‘koopjesmarkt’. Maar wat een schrik, er was daar zo ontzettend veel te zien dat de kooplust moeilijk te bedwingen was.
Nog maar amper binnen werd mijn aandacht al direct getrokken naar een vitrinekast waar een  lichtblauw schapje stond met een schepje en aarde. Helemaal leuk voor het tuintje van de Cottage. Wil ik Joleen ‘mijn’ vondst laten zien ben ik haar alweer kwijt en vond haar terug in de souterrain waar ze stond te kwijlen bij een casco winkeltje. Diep in gesprek met een verkoopster en heeft ze, zoals gewoonlijk,  totaal geen oog en oor wat er om haar heen gebeurt. Trap op en af, of dan lag ze weer op de grond om een toonbankje te bekijken of erger, gilt ineens door de winkel of ik dan maar een besluit voor haar wil nemen. Inwendig had ik wel de grootste lol. Nee, zij zou zich niet wagen aan een poppenhuis dat liet ze wel aan anderen over, ze was meer van het aankleden van popjes?!
Met een overbeladen auto (mijn verhaal volgt) en kriebels om te beginnen reden we opgewonden naar huis. Mijn broer die 2,5 uur voor de winkel met de honden heeft staan wachten mopperde “ja, ja even kijken noemen ze dat..”. 

Joleen begon te vertellen over haar droom die ze vroeger had. Als meisje was ze al stapelgek op kantjes, lintjes, stoffen en hoeden. Haar droom was om een eigen fournituren- zaak te beginnen met een eigen ontwerp voor kleding en hoeden. Het moest net zo’n winkel worden als waar ze vroeger vaak kwam, gerund door 2 zusters. De kleding die de dames standaard droegen in de winkel weet ze zich nog goed te herinneren. Het bleef bij dromen en de winkel is er nooit gekomen. 

Die avond zijn we begonnen met schuren en witten van het winkeltje tot in de late uurtjes.  Maar het enthousiasme spatte eraf, ze bleef erover praten, voornamelijk over de inrichting en kleuren. Onnodig te zeggen hoe haar casco winkeltje wordt ingericht met 2 damespopjes die verdacht veel gaan lijken op ...!