In de ban van 'Primrose'.

Gistermiddag was ik de klok aan het rond kijken om zo snel mogelijk na mijn werk naar huis te kunnen, er leek geen eind aan te komen. Eindelijk was het zover. Ongeduldig als ik ben heb ik 10 minuten van de 'baas' gepikt en in de auto gesprongen. Natuurlijk weer een tractor op de weg wat eindeloos duurde. Ik verwachtte een pakketje, helemaal speciaal voor mij! Het was rennen naar de brievenbus en daar lag het beloofde doosje met mijn naam erop. Normaal groet ik de katten nog even als ik binnenkom, gisteren dus niet. Het doosje maakte ik voorzichtig open en daar was ze... Primrose. Het muisje die Karin 'zomaar' voor mij heeft gemaakt. Ze is zo zacht en zo lief gekleed het vertederde mij gewoon. Het teddybeertje wat ze in haar pootje heeft..... Ik heb haar voor me neergezet en bleef er maar naar kijken, de kleine steekjes en precisie waarmee ze gemaakt is. Met veel liefde is ze uit de handen van Karin gekomen. Ondertussen zat ik me te bedenken hoe ik zo'n enorm lief gebaar van haar kan bedanken. De juiste woorden heb ik nog steeds niet gevonden. Raar dat je zo onder de indruk kan zijn. Dankbaar ben ik om te weten hoe fijn het is dat er mensen zijn zoals Karin, die je laten weten dat er meer is dan alleen het jachtige bestaan waarin we dagelijks mee te maken hebben en elkaar soms vergeten. Maar je even met een warm (onverwacht) dekentje toedekken!